Soms wil je herinneringen kunnen aanraken

Projecten
Soms wil je herinneringen kunnen aanraken
Verhalenarchief
Omarchief
Material Dance
Textielverhalen

NL / ENG

Soms wil je herinneringen kunnen aanraken (2023)

Wanneer je een afscheid of verlies ervaart, blijven er vaak dingen achter. Spullen die tastbare herinneringen vormen aan hetgeen je verloor of waar je afscheid van nam. We gaan op verschillende manieren om met die spullen: we bewaren ze in een doosje, we stellen ze tentoon in ons huis of we geven ze weg.

Soms wil je herinneringen kunnen aanraken gaat over hoe we kunnen omgaan met textiel dat achterblijft na een verlies of afscheid. Textiel is iets heel intiems, omdat het dicht op onze huid zit en een beschermende functie heeft. Door het textiel dat achterblijft te herwerken of te transformeren, wil ik het opnieuw een plaats geven in het leven van mensen. Samen met hen ga ik een proces aan waarin we zoeken hoe we het achtergebleven textiel kunnen integreren in hun dagelijkse textiel. Door het bewaarde textiel een nieuwe plaats te geven, is er ook een nieuwe en actievere plaats voor de herinnering.

- Ona -

‘Maar het is nog waardevoller precies geworden en het is zo, ze is nu precies niet meer alleen zo, het is samen met het gezin, dat vind ik wel heel mooi.’

- Alex -

‘Wel emotioneel, maar schoon dat zo van twee of drie hemden terug één is geworden zoals wij eigenlijk één waren als koppel.’

- Marc -

‘Op het moment dat je dat deken neemt, flitsen er gedachten door je hoofd, die heel verscheiden kunnen zijn van heel leuke dingen, maar ook de eerder droevige dingen die we hebben meegemaakt.’

- Nancy -

‘Maar ik vond dat ook gewoon mooi, omdat ik heb zoveel kleren van mama dat ik daar toch iets mee wou doen en niet gewoon laten liggen.’

- Hilde -

‘Maar voor mij was het wel mega interessant omdat het mij ook wel ruimte heeft gegeven om te blijven praten over mijn moeder.’

- Kezia -

‘Nu was het zo precies weer alsof het, allez ja, alsof ze weer veel dichter was.’

- Tone -

‘… trots dat ik kan zeggen, da’s een deel van opa en wij hebben daar iets mee gedaan.’

- Mia & Hilde -

‘Ik wist dat hem er stond en dat was ook alles en nu kon ik daar echt iets mee doen en het idee van hij kan terug in het leven komen, vond ik eigenlijk
plezant.’